09 sep De zon als centraal symbool
“Men vraagt zich soms af, wie als eerste de kunst van het schrijven en van de landbouw aan de mensheid leerde, het gebruik van vuur en van bepaalde gereedschappen. Men noemt verschillende namen, maar in werkelijkheid was het geen mens, maar de zon, die aan de oorsprong stond van deze ontdekkingen. Je zult misschien zeggen dat dit allemaal onzin is! Dat de zon geen intelligent wezen is en geen hersens heeft om te denken, noch een mond om mee te spreken! Volgens jullie hebben dus onwetende mensen het monopolie op intelligentie, terwijl het enige wezen waaraan al het leven op aarde zijn bestaan te danken heeft geen intelligentie zou bezitten! Sinds het ontstaan van de aarde zendt de zon een boodschap naar zijn bewoners. ‘Doe zoals ik: verlicht, verwarm en verlevendig, bevrijd je van je bekrompen ideeën, omhels heel de wereld met je intelligentie en je liefde’. Al het goede komt van de zon. Hij is de hoogste manifestatie van God en door hem schenkt hij ons zijn zegeningen.” – Omraam Mikhaël Aïvanhov
De zon als drie-eenheid
Voor Omraam Mikhaël Aïvanhov symboliseert de zon op volmaakte wijze de drie aspecten van de Heilige Drie-eenheid, want hij combineert in zichzelf het leven (de Vader), de warmte (de Zoon) en het licht (de Heilige Geest). In sommige van zijn voordrachten stelt hij dat Christus zich via de zon manifesteert.
“Natuurlijk is de Christus een veel grotere entiteit dan de zon. Hij is de Zoon van God, de tweede persoon van de Heilige Drie-eenheid. En Hij manifesteert zich ook niet alléén door de zon. Er zijn ontelbare zonnen in het universum en de meeste daarvan zijn veel groter en schitterender dan de onze. De Christus is in al deze zonnen; hij is overal in het universum, maar voor ons mensen die op de planeet aarde leven, manifesteert hij zich in onze zon.”
Omraam Mikhaël Aïvanhov kondigt voor heel de mensheid een zonnetijdperk aan, op zowel spiritueel, cultureel als technologisch niveau, maar het hangt af van ieder individu of dat al dan niet zal worden gerealiseerd. De term ‘heliocentrisch’(de zon als middelpunt) is wellicht bekend uit de astronomie, maar zijn ooit de implicaties op biologisch, psychologisch, cultureel en spiritueel gebied onderzocht? In de huidige tijd zijn we op zoek is naar doeltreffender manieren om de energie van de zon te benutten. Waarom zoeken we ook niet naar de evolutionaire sporen van de zon in onszelf, in ons psychische en sociale leven? De
zon is in ieder van ons vertegenwoordigd en openbaart zich door het verruimen van ons bewustzijn en het verschaffen van een planetaire visie op menselijke problemen. De Copernicaanse revolutie is niet voltooid (neem de zon als middelpunt, niet de aarde).
De zon geeft de aanzet tot de evolutie, en de mens is het wezen dat deze evolutie eindeloos kan verdiepen met zijn zelfbewustzijn, reflexief vermogen en vrije wil. Het praktiseren van deze filosofie heeft Aïvanhov “Surya Yoga”genoemd (‘surya’ betekent ‘zon’ in het Sanskriet). Hij beschrijft deze yoga als de synthese van alle andere yoga’s. Voor Aïvanhov is het dan ook evident dat de zon zijn grote voorbeeld is.
“Waar vind je een wezen dat zo edelmoedig is, zo vervuld van liefde? Zelfs al beschouw je de zon niet als een intelligent wezen en met gevoel zoals wij dat verwachten, toch kan het contact met haar licht en haar warmte ons alleen maar inspireren tot weidsere gedachten, tot gevoelens van broederschap”.
Het bijwonen van de zonsopgang
Deze meditatie rond het opkomen van de zon van 21 maart tot 21 september is een van de centrale spirituele oefeningen in de Universele Witte Broederschap.
Meer over de Zon en zijn betekenis voor de mens, zie de boeken:
‘Het licht, de levende geest’, Izvor 212
‘De Nieuwe Aarde’; methoden, oefeningen, formules, gebeden’, Verzameld Werk deel 13
‘Op weg naar een zonnebeschaving’ Izvor 201
‘The Splendour of Tipheret’ (nog niet vertaald)
Al deze boeken zijn te bestellen via Prosveta.